En, hoe meer je schrijft, hoe meer je verdient. Meestal wordt er namelijk per woord betaald. Zoals mijn vader zei, als hij zijn stuk schreef: 'Hoe meer bla bla, hoe meer € € .'
Hoe goed kan het leven zijn?
Nu kreeg ik eindelijk een journalist als klant. Daar zat ik al een tijdje op te hopen. Zodat ik kon horen of mijn gedachten klopten.
Ik had in zijn administratie gebladerd. 20 cent per woord, 30 cent per woord, 50 cent per woord. Dan zou ik met dit stukje, tot hier toe, 100 euro verdiend hebben. 200 woorden. Ik krijg natuurlijk het hoogste tarief…. in mijn dromen.
Toen kwam de journalist. Echt een journalist. Getekende kop, kleren wat vaker gewassen en een portie wantrouwen. Gezond of ongezond wantrouwen, ik laat het in het midden. Hij had niet de makkelijke lach en de luchtige flirt van de zzp-er-in-de-bouw die één keer per jaar schoongewassen en mooi-gekleed zijn administratie komt brengen.
Ik hoorde hoe het ging, journalist zijn:
- je bedenkt een onderwerp
- je belt naar een krant of tijdschrift of ze het willen
- je doet onderzoek: internet, bieb en de straat op
- je belt met een deskundige, of een betrokkene. Dader en slachtoffer, feitencheck en wederhoor.
- Daarna ga je schrijven. 400 woorden, 600 woorden. Als het een lang artikel is, 1.000 woorden.
Goed betaald? Niet goed betaald?
Wat ik begrijp, is dat je flink moet marketen om er fatsoenlijk van te leven. Eén onderwerp moet je drie keer verkopen, en dan verdien je als freelance journalist een modaal salaris verdienen. Drie keer verkopen. Eén keer aan de lokale radio, één keer aan een weekblad en één keer aan…. ik weet het niet.
Kritisch zijn. Aanpassen voor de verschillende media. Vaak op jezelf. Verkopen op diverse platforms. Nu zou ik 200 euro ontvangen.
Als ik eieren had, zou ik eieren met spek eten, als ik spek had.
Het blijft een hele prestatie, journalist.
Lees hier over belastingadviseur Karen
Lees hier over je bedrijf verkopen
