Waarom aangifte inkomstenbelasting doen eigenlijk best meevalt
‘Ik snap niet dat jij professioneel belastingaangiftes doen leuk vindt’, zegt Sylvia. Ze neemt een slok koffie. ‘Ik struikel al over mijn eigen aangifte. Ik heb inmiddels maar uitstel aangevraagd, terwijl ik wéét dat ik geld terugkrijg. Ik kan me er maar niet toe zetten.’ Met een klap zet ze haar kopje terug op het schoteltje.
Al die vragen bij de aangifte inkomstenbelasting, moet dat écht?
‘Moet ik écht al die vragen in de aangifte beantwoorden?’ vraagt ze.
‘Als je aan je wettelijke verplichting wilt voldoen, ja, dan zal je wel moeten’, zeg ik.
‘Waarom?’
‘Dat is gewoon zo, het zijn de regels’, antwoord ik, en ik glimlach.
Maar er is een beter antwoord.
Waarom betalen we inkomstenbelasting?
De inkomstenbelasting heeft drie functies:
De eerste: inkomen. Het is inkomen voor de overheid. Die gebruikt het bijvoorbeeld om politieagenten en leerkrachten van te betalen.
De tweede: herverdeling. Via de inkomstenbelasting vindt er herverdeling van geld plaats tussen rijk en arm en jong en oud. Het bekendste voorbeeld is de AOW – de algemene ouderdomswet. Op die manier heeft iedereen boven de 67 ook een inkomen.
De derde: gedragsbeïnvloeding. De overheid probeert ons gedrag te sturen via detailregelgeving in de inkomstenbelasting.
Bijvoorbeeld: als de overheid wil dat we meer groen gaan beleggen, dan verlaagt ze de belasting op het deel van je vermogen dat je groen belegt. Of als ze wil dat mensen met jonge kinderen meer uren gaan werken, dan komt er een speciale belastingkorting voor werkende ouders met jonge kinderen.
Zo zijn er honderden regels en regeltjes, en elk jaar komen er een paar bij.
Het piepsysteem
Wat je uiteindelijk betaalt, en ook wat je ontvangt, is afhankelijk van je persoonlijke situatie.
Maar de overheid komt niet zomaar over de brug met de kortingen of toeslagen. Ze hanteren het piepsysteem: je krijgt niets zolang je niet piept.
Bijvoorbeeld bij de zorgtoeslag
Je hebt als burger recht op zorgtoeslag. Maar je moet zélf die zorgtoeslag aanvragen. En als jij niet piept, dan krijg je het niet. Je inkomen en je vermogen zijn de twee gegevens die nodig zijn om je recht op zorgtoeslag te bepalen.
Een beetje wonderlijk is dat systeem wel. Want de Belastingdienst heeft die gegevens al. Maar zo zijn nu eenmaal de regels. En dáárom moet je al die vragen invullen.
Kan dat systeem niet anders?
Natuurlijk wel. Regels die je samen maakt, kan je ook samen wijzigen.
Maar in dat sámen zit de kneep. Het belastingstelsel houdt een verzorgingsstaat in stand. En dat veranderen heeft dus niet alleen een praktische, maar ook een politieke kant. Pieter Omtzigt legt dat helder uit in zijn boek: Een nieuw sociaal contract. Lees hier mijn recensie. Als je zijn boek leest, zal je begrijpen dat het systeem ook volgend jaar nog niet veranderd is, als je weer aangifte moet doen.
Maar er is ook goed nieuws
Als je de moed hebt verzameld om je aangifte éindelijk in te vullen, zal je zien dat heel veel van die vragen niet op jou van toepassing zijn. Je kunt ze negeren als ze niet van toepassing zijn, en dan ga je gewoon door met de volgende vraag. Je bent er veel sneller doorheen dan je denkt.
En nu?
Verzamel je papieren. Vul de aangifte in en check of je recht hebt op toeslagen. Je zult zien, het is minder tijdrovend dan je denkt.
En zie je het toch niet zitten? Kom dan gewoon bij ons.
Lees hier over hoe krijg je je geld van moeilijke debiteuren?
Lees hier over waarom je als directeur een dashboard nodig hebt
