Er werden laptops aangeschaft en een gezamenlijk gmail-adres aangemaakt, alle emailadressen en gewone adressen werden verzameld en op een rijtje gezet. Ze verzamelden hun oude boeken, kregen van andere dames en heren boven de 65 ook nog wat boeken en zo was er een stevige voorraad.
De webwinkel is verder minimalistisch. Er is geen website maar ze staan wel vermeld op zo'n verzamelwebsite. Of daar hebben ze een account en dan verkopen ze. Ik ga ze niet zoeken want ik weet niet zeker of ik ze wel vind.
Ze hebben alle adressen uit hun adressenboek bij elkaar geschraapt. Nu schrijven ze elke maand een hoofdredactioneel artikel van zeven regels over de poes in de tuin van de webwinkel en het vrijreizen met de aow-kaart. Ook melden ze in de nieuwsbrief een lijst van 20 nieuwe oude boeken. Dit wordt elke maand met copy-paste via gmail de wereld ingestuurd. De meeste mensen krijgen het nu digitaal, zo’n 95 %. De rest van hun klanten wil nog geen mail, en daaraan sturen ze de nieuwsbrief per post.
Dan wil je natuurlijk weten, is dit wat geworden, na al die pensioenbreuken en aow-omissies? Eigenlijk voel je het al aan, want over een zieltogend bedrijf schrijf ik niet zo'n opgewekte blog. De drie vrouwen verdienen maandelijks substantieel meer dan begroot, de verkoop is stabiel stijgend en zij worden als spreker over internetondernemen gevraagd op seminars in België.
Daarnaast meldde de oudste mij laatst, zij is nu 74, dat ze een geheel nieuw probleem heeft in haar leven. Voor het eerst moet ze vermogensbelasting betalen.
Lees hier over geldstromen en zorgdubbeltjes
